Extractie, structuur en functionele eigenschappen van erwteneiwitcomponenten

Het extractieproces van erwteneiwit is cruciaal voor de extractieopbrengst en de nutritionele en functionele eigenschappen van erwteneiwit, wat de toepasbaarheid ervan in de voedingsindustrie zal beïnvloeden. Momenteel omvatten de extractiemethoden van erwteneiwit voornamelijk natte extractie (A), droge fractionering (B), milde fractionering (C)

Erwteneiwit moet vóór de extractie voorbehandelingsstappen ondergaan, zoals wassen, drogen, sorteren, pellen of splitsen, zodat de extractie van erwteneiwit niet wordt beïnvloed door andere componenten. Oxidatie van vetzuren is de belangrijkste reden voor de bonengeur van erwteneiwit, en de slechte smaak kan worden verwijderd door superkritische extractie in combinatie met de verwijdering van oplosmiddelen in erwtenmeel. Kiembehandeling is een effectief middel om de functionaliteit, voedingswaarde, verwerkingseigenschappen en slechte smaak te verbeteren. Studies hebben aangetoond dat kiemen gedurende langer dan één dag de met bonen geassocieerde geuren verhoogt, mogelijk door verhoogde lipoxygenase-activiteit of de afgifte van eiwitgebonden, met bonen geassocieerde vluchtige stoffen. Fermentatie van erwten kan worden gebruikt om de verteerbaarheid van eiwitten te verbeteren, antinutriënten te verminderen en de biologische beschikbaarheid van mineralen te vergroten, dus fermentatie kan ook een veelbelovende behandeling voor erwten zijn.

Natte extractie is momenteel een gebruikelijke methode voor commercieel erwteneiwit, voornamelijk alkalische extractie-iso-elektrische puntprecipitatiemethode. Hoewel natte extractie erwteneiwit met voldoende zuiverheid kan extraheren, zullen de natuurlijke structuur en functionele eigenschappen van het eiwit worden beschadigd, dus is het noodzakelijk om verder optimalisatieonderzoek uit te voeren. Droge extractie omvat hoofdzakelijk twee belangrijke stappen: malen en luchtclassificatie. Het malen is voornamelijk bedoeld om eiwitten en zetmeel te scheiden door erwtenzaden te malen, maar de maalintensiteit kan zetmeel en eiwitmatrix scheiden en er ook voor zorgen dat zetmeelkorrels verslijten, wat resulteert in het onvermogen om eiwitten en zetmeel te scheiden. Luchtclassificatie verwijst naar het gebruik van luchtkracht om meel te scheiden op basis van de deeltjesgrootteverdeling om het doel van het scheiden van eiwitten en zetmeel te bereiken. Droge winning is groen, efficiënt, kosteneffectief en duurzaam. Het belangrijkste nadeel is de lage zuiverheid van het verkregen eiwit. Naast droge en natte extractie bestaan er momenteel milde gemengde extractiemethoden om eiwitten te scheiden. De gemengde methode verwijst naar het gebruik van middelpuntvliedende kracht of andere zuiveringsmethoden om de fijne componenten die na droge scheiding niet laag voor laag kunnen worden gescheiden, te scheiden. Verbetert de zuiverheid. Na de eiwitextractie kunnen daaropvolgende verwerkingsmethoden worden gebruikt om de eiwitstructuur, verwerkingseigenschappen en voedingskenmerken, zoals fermentatie, enzymen, chemische en thermische verwerking, te verbeteren.

Gele erwteneiwit is samengesteld uit albumine (10-20%) en globuline (70-80%), erwtenalbumine is een rijke bron van essentiële aminozuren en heeft een hogere voedingswaarde, terwijl de functionele eigenschappen van erwtenglobuline een grotere toepassingswaarde hebben. Erwteneiwit bevordert de toename van de spierdikte, vooral voor degenen die de spierkracht verbeteren. Bovendien vertonen erwteneiwitten specifieke functionele voordelen, waaronder oplosbaarheid, emulgerende en schuimende eigenschappen, emulsie- en schuimstabiliteit, en gel- en filmvormende eigenschappen. Het opnemen van erwteneiwit in het basisvoedsel kan het eiwitgehalte in het dieet verhogen en tegelijkertijd bepaalde functies voor de formule bieden. Momenteel zijn de gerapporteerde voedingsmiddelen die erwteneiwit gebruiken brood, noedels, gebak, snacks, vleesproducten en dranken. Hoewel erwteneiwit sommige eigenschappen van voedsel kan verbeteren, zoals het verbeteren van de weefselstructuur van snacks en het knapperiger maken van gepofte snacks. Er zijn echter nog steeds grote uitdagingen. Zo leidt de bonengeur tot een lage voedselscore en leidt de toevoeging van erwteneiwit in dranken tot een afname van de voedingswaarde, wat niet geschikt is om langdurig te drinken.